Patera

Porcelanowa patera o kształcie przypominającym puchar. Jej górna część została wyrzeźbiona w kształt białych, zielonych i złoconych liści winnej latorośli. Na początku XIX wieku manufaktura miśnieńska powoli podnosiła się z kryzysu spowodowanego wojnami napoleońskimi i wprowadzała na rynek nowe wzory. Powierzchnie naczyń (także te, które najczęściej pozostawiano gładkie – takie jak wnętrza talerzy) pokrywała bogata reliefowa dekoracja. Często pojawiały się wzory geometryczne, produkowano na przykład naczynia mające przypominać modne francuskie i czeskie rżnięte szkło. Od około 1830 roku modne stały się także elementy naturalistyczne, takie jak liście na wilanowskiej paterze, które miały do złudzenia przypominać swój roślinny pierwowzór.

W tym okresie wynaleziono także kilka nowych metod złocenia przedmiotów. Naczynia zdobione tymi metodami były tańsze w produkcji, szybko znajdowały więc nabywców. Niestety cierpiała na tym jakość wyrobów – tak ich trwałość (złoto ścierało się szybciej), jak i ich estetyka (złocenie nie wyglądało tak dobrze, jak to wykonane tradycyjną metodą).

Wilanowska patera stanowi doskonały przykład typowego XIX-wiecznego naczynia użytkowego. Nie jest niestety odnotowana w żadnym z historycznych inwentarzy wilanowskich, nawet jeśli była ona na wyposażeniu rezydencji, to przedmioty tego typu często były w tych spisach pomijane.