Wazonik

Porcelanowy wazon w kształcie butli, na niskiej stopie ze stosunkowo długą, cylindryczną szyjką rozszerzającą się ku górze. W dolnej części szyi umieszczono cienki pierścień. Brzusiec naczynia zdobią ukwiecone gałązki śliwy, najpowszechniejszy motyw dekoracyjny porcelany zwanej blanc de Chine. Ramiona naczynia obiega stylizowana wić roślinna. Poniżej krawędzi wylewu szyję obiega ornament o uproszczonym motywie liści bananowca. Kształt wazonu jest typowy dla naczyń na wodę.

Wazon powstał najpewniej w warsztatach w Dehua, w chińskiej prowincji Fuijan, w okresie panowania Kangxi (1662-1722). Wyroby z tamtejszych manufaktur, znane również jako blanc de Chine, należą do jednych z najbardziej charakterystycznych dzięki doskonałej bieli porcelany. Porcelana z Dehua była produkowana za czasów dynastii Ming (1368-1644), jednak do Europy trafiła dopiero później, w początkach XVIII wieku. Na Starym Kontynencie zyskała popularność i naśladowano ją w wielu europejskich warsztatach.

W kolekcji wilanowskiej znajduje się analogiczny wazon do pary. Dokumenty archiwalne wskazują, że oba naczynia zdobiły nieistniejące już Pokoje Chińskie zlokalizowane niegdyś na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowane i zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, z wystrojem uzupełnianym przez jego potomnych.