Fotel

Fotel na czterech krótkich, mocno wygiętych kabriolowych nogach, zakończonych u dołu rolkami w stożkowatych obejmach. Jego forma wywodzi się z fotela w typie cabriolet, jednak ma ona cięższe proporcje, pełne oparcie o bardziej prostokątnym zarysie oraz zdecydowanie krótsze nogi. Nogi płynni przechodzą w falistą cargę, ramiaki oparcia i poręcze, tworząc jedną płynną organiczną całość o giętkich formach przechodzących z jednych w drugie bez widocznych podziałów. Całość konstrukcji jest malowana na czarno, a jej krawędzie oraz płaskorzeźbione motywy dekoracyjne są złocone. Składają się na nie formy roślinne, muszlowe i kartusze na nogach i cardze, motywy łuskowe, wolutowe oraz girland kwiatowych na bocznych ramiakach oparcia i poręczach oraz wydatny kartusz o motywach rocaille wieńczący oparcie u góry. Siedzisko, podłokietniki oraz oparcie są tapicerowane, kryte haftem krzyżykowym z przedstawieniami bukietów kwiatów w obramieniu dekoracji groteskowej. Na oparciu przedstawiono powoje, na siedzisku maki a na podłokietnikach oba gatunki.

Mebel formą i dekoracją nawiązuje do stylu rokokowego, co w dziewiętnastym wieku było jednym z przejawów tzw. nurtu historycznego, odwołującego się do estetyki minionych epok. Meble w podobnym stylu za czasów Augusta i Aleksandry potockich zdobiły liczne wilanowskie wnętrza, szczególnie te o przeznaczeniu ekspozycyjnym lub bibliotecznym.

Ten fotel stanowił element oryginalnego wystroju Galerii Obrazów ulokowanej na parterze skrzydła północnego pałacu wilanowskiego. Jego historyczny wygląd w wilanowskim wnętrzu oglądać można na rycinie Malinowskiego według rysunku Maszyńskiego, przedstawiającej „Wnętrze galeryi zwanéj Muzeum”, opublikowanej w albumie Hipolita Skimborowicza i Wojciecha Gersona z 1877 roku pt. Willanów: Album: Zbiór widoków i pamiątek oraz kopje z obrazów Galeryi Willanowskiej…