Tutulus

Ozdobny guz z brązu zwany tutulusem odkryto w miejscowości Dąbrowa Nowogardzka prawdopodobnie w 1903 roku. Pochodzi ze zniszczonego grobu kurhanowego, podobnie jak nóż oraz szpila z brązu. Ten imponujący podwójny tutulus jest lokalnym naśladownictwem okazów znanych z obszaru Danii i Skandynawii, z kręgu kultury nordyjskiej. Można go datować na młodszą epoką brązu (ok. 1100–900 p.n.e.). Tutulusy były ozdobami stroju. Znaleziska w pochówkach kobiet na terenie Skandynawii ze starszej epoki brązu pozwalają na odtworzenie sposobów ich używania. Najprawdopodobniej przyszywano je do ubrań lub pasów w okolicy klamry. Na ogół występują parami, ale znane są przypadki, gdy były w grupach po kilka egzemplarzy. Z terenów Pomorza Zachodniego znane są okazy, które były również elementami wyposażenia grobowego, m.in. pochówków na cmentarzysku w Unieradzu oraz rozległym cmentarzysku kurhanowym z młodszej epoki brązu w Dolicach.

Monika Witek