Branicki Ksawery - portret

Mikołaj Dawidowicz (właś. Mikalojus Davidavičius; 1863-czynny do 1915) studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1884-88. Od 1896 r. przebywał na stałe w Warszawie. Około 1910 r. namalował portret hrabiego Ksawerego Branickiego (1864-1926), właściciela dóbr wilanowskich po bezpotomnej śmierci Aleksandry Potockiej (z domu Potocka; 1818-1892), ornitologa i bibliofila, właściciela także zamku w Montrésor (Château de Montrésor) we Francji. Jego żoną była Anna Potocka (1863-1953), córka Adama Potockiego (1822-1872) i Katarzyny (z domu Branicka; 1825-1907) z Krzeszowic.

Ksawery Branicki (cała postać, 3/4 w prawo), w momencie powstania obrazu mężczyzna około czterdziestosześcioletni, ciemnowłosy, z obfitą brodą, siedzi na fotelu z gobelinowym obiciem w stylu Ludwika XIV (1638-1715; od 1643 król Francji). Ma na sobie granatowy garnitur składający się z zapinanej na guziki marynarki, kamizelki i spodni. Lewą rękę opiera łokciem o złocony stolik, korespondujący stylowo z fotelem (francuski barok), prawą natomiast – na kolanie. Po lewej stronie portretowanego, na kamiennej kolumience, stoi kryształowy świecznik. Na podłodze rozesłano wielobarwny dywan we floralny deseń. W lewym górnym rogu kompozycji malarskiej, na tle ciemnozielonej kotary z chwostami, widnieje herb Korczak pod koroną hrabiowską.

Ksawery Branicki (1864-1926), hrabia; Mikołaj Dawidowicz (właś. Mikalojus Davidavičius; 1863-czynny do 1915); Aleksandra Potocka (z domu Potocka; 1818-1892), hrabina; Anna Branicka (z domu Potocka; 1863-1953), hrabina; Adam Potocki (1822-1872), hrabia; Katarzyna Potocka (z domu Branicka; 1825-1907), hrabina; herb Korczak pod koroną hrabiowską; dywan; garnitur; styl Ludwika XIV (1638-1715; od 1643 król Francji).

Agnieszka Woźniak-Wieczorek