Lubomirski Jerzy Dominik (zm.1727) - portret

Portret ze zbiorów Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie przedstawia popiersie wprost stojącego, młodego, ciemnowłosego mężczyzny, z krótkimi wąsikami, krótko ostrzyżonego, z również krótko przyciętą grzywką nad czołem, ubranego w żupan o srebrzystej barwie, na który została narzucona obszerna czerwona delia z ciemnym, futrzanym kołnierzem. Rozchylone poły delii spina pod kołnierzem ozdobna klamra. Prawą rękę książę opiera na biodrze, lewą – na rękojeści karabeli zatkniętej za pas, uszyty z plecionego, czerwonego materiału. Na gładkim, ciemnym tle, po prawej stronie u góry, widnieje napis, pociągnięty białą farbą: „Jerzy Dominik Lubomirski Woiewoda Krak: piąty Syn Jerzego Marsz: W: Kor: zmarły r. 1727”.

Ukazany na niniejszym obrazie książę Jerzy Dominik Lubomirski (ok. 1665-1727) w 1695 r. otrzymał z rąk króla Rzeczypospolitej Jana III (1629-1696) - który miał darzyć go sympatią - urząd podstolego wielkiego koronnego. Na krótko przed śmiercią (1727) uzyskał godność wojewody krakowskiego (1726). Od tego królewskiego sługi, spoglądającego na nas z wizerunku „wilanowskiego”, bije nieskrywana duma, zarówno z wysokiego urodzenia, jak i z piastowanych funkcji państwowych.

Jerzy Dominik Lubomirski (ok. 1665-1727), książę; wojewoda krakowski; podstoli wielki koronny; żupan; delia; karabela; król Rzeczypospolitej Jan III (1629-1696).

Agnieszka Woźniak-Wieczorek