Stephanie, Łańcut

Fotografia przedstawia młodą kobietę siedzącą na ławce. Fotografowana ukazana jest na tle pejzażu z drzewami, en face z głową lekko zwróconą w lewo. Spogląda w dół na rozłożone na kolanach i ławce lilie, róże i goździki. Twarz kobiety jest owalna, oczy duże, nos długi i prosty, usta wąskie. Włosy upięte z tyłu głowy odsłaniają lewe ucho. Kobieta ubrana jest w długą, białą suknię z krótkimi, bufiastymi rękawami. W pasie suknia jest przewiązana ciemną, szeroką szarfą. Rękawy i przód sukni ozdobione są ciemną koronką i dużymi kwiatami z jasnego materiału. Pod zdjęciem znajduje się odręczny podpis „ Stephanie Łańcut 1896”. Pod nim dane zakładu fotograficznego, w którym wykonano zdjęcie: Alice Hughes, 52 Gower Street. London.

Kobieta uwieczniona na fotografii to Stefania, żona arcyksięcia Rudolfa, który brał udział w słynnych polowaniach w Łańcucie. Temat polowań we współczesnym świecie budzi sporo kontrowersji lecz w minionych stuleciach polowanie stanowiło rodzaj sportu, formę życia towarzyskiego. Było okazją do spotkań, rozmów a także stanowiło inspirację dla wielu malarzy, chociażby Kossaków. Polowania u Potockich, najpierw u Alfreda, później u Romana, przygotowywane były z największą starannością. To Potoccy, jako pierwsi w kraju, spopularyzowali angielski rodzaj polowania „par force” – na koniach, ze sforą psów i w specjalnie przygotowanym stroju. Odbywały się co roku, w październiku i listopadzie a poza arcyksięciem Rudolfem brali w nich udział min.: Zamoyscy, Radziwiłłowie, Tyszkiewiczowie, Lubomirscy, cesarz Franciszek Józef II, książę Kentu, George, prezydent Ignacy Mościcki, Wojciech Kossak czy Julian Fałat.

Anna Szczęsny