Dzbanek z pokrywką

Miedziany dzbanek o gruszkowatym kształcie, niewielkim dziobku i esowatym uszku. Nisko wysklepiona pokrywa z uchwytem łączy się z górną częścią uchwytu. Dekoracja dzbanka dzieli się na dwie części. W dolnej, pokrytej gęstą, ozdobną siateczką, znajdują się dwie sercowate rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją – ze stylizowaną, ukwieconą gałązką peonii i motylami. Górną część o powierzchni pokrytej żółtą emalią, zdobi symetryczna wić kwiatowa ze stylizowanymi kwiatami peonii i lotosu. Dekoracja pokrywki jest analogiczna do zdobienia górnej części naczynia.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.