Kanapa

Kanapa o trapezoidalnym siedzisku, na czterech wąskich szablastych nogach o przekroju prostokątnym, lekko zbieżnych, przednich wygiętych do przodu, a tylnych nieco odgiętych ku tyłowi. Oparcie prostokątne, lekko odchylone do tyłu, płynnie przechodzące w ramiaki boczne siedziska, dwukrotnie szersze od ramiaków przedniego i tylnego. W zwieńczeniu oparcia znajduje się pozioma, owalna płycina ujęta w wąską ramkę, po bokach wolutowo zwiniętą do środka od góry i od dołu, po bokach ujęta w dwie złocone woluty z roślinnej wici spływające ku ramiakom bocznym oparcia. Pośrodku płyciny umieszczono płaskorzeźbiony motyw złoconej rozety liściastej ujętej po obu stronach przez zwinięte na kształt liry liście akantu. Poręcze w formie dużych, luźno zwiniętych wolut płynnie spływają od górnej części oparcia i opierają się na bocznych ramiakach cargi, w dolnej partii ich powierzchnie zdobią płaskorzeźbione złocone detale z motywem kimationu, liście akantu oraz rozety. Przestrzeń pomiędzy poręczami a ramiakami oparcia i cargi pełna, gładka, drewniana. Na przednim ramiaku pod siedziskiem umieszczono pośrodku płaskorzeźbiony motyw złoconej rozety liściastej ujętej po obu stronach przez zwinięte na kształt liry liście akantu, a po bokach przy nogach połówki tego samego motywu. Siedzisko i oparcie są tapicerowane, obite złocistym adamaszkiem w wąskie paski na których rozłożone są naprzemiennie duże różane wieńce.

Kanapa stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składa się poza nią stół (Wil.4090), dwa fotele (Wil.4091, Wil.4092) i sześć krzeseł (Wil.4093–Wil.4098). Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, fornirowanych drewnem, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych, a w tym przypadku imitowanych przez złocone drewniane detale.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.