Wazon

Owoidalny porcelanowy wazon z brzuścem płynnie przechodzącym w delikatnie rozszerzającą się stopkę. Cylindryczna szyja naczynia została wyraźnie oddzielona od brzuśca, z lekkim rozszerzeniem. Biało niebieskie naczynie pokryto wtórnie zieloną imitacją laki i bogatą malaturą nawiązującą do chińskiego zdobnictwa. Ten ciekawy przedmiot jest przykładem dostosowywania obiektów o dalekowschodniej proweniencji do gustów europejskich. Do wazonu dodano również w późniejszym okresie podstawę z cyzelowanego brązu i nastawę tworzącą świecznik.

Oryginalnie wazon należy do wyrobów białoniebieskich, które zaczęto produkować w Chinach najpewniej w VII wieku. Przedmioty te zdobiono jedynie niebieskim pigmentem w technice podszkliwnej. Pierwsze tego typu naczynia pojawiły się w okresie panowania dynastii Tang (618 – 906). Przedmioty te podlegały jednemu wypałowi. Oznacza to, że niebieską dekorację malowano na wysuszonym czerepie i dopiero po pokryciu przedmiotu szkliwem, poddawano go wypałowi. Z końcem XIII wieku wprowadzono w słynnych manufakturach w Jingdezhen nową recepturę masy porcelanowej i udoskonalono technologię wytwarzania porcelany. Nieprzypadkowo ośrodki w Jingdezhen słyną z najpiękniejszych przykładów porcelany białoniebieskiej, z mistrzowskiego operowania kobaltem.

Zapisy inwentarzowe wzmiankują dwa tego typu wazony. W kolekcji wilanowskiej zachował się jeszcze jeden podobny wazon z czerwoną dekoracją. Wzbogacone cyzelowanymi oprawami z brązu i przypuszczalnie świecznikami zdobiły niegdyś Apartamenty Marszałkowej Lubomirskiej.