Pokrywka czerwonofigurowa

Niewielka pokrywka dekorowana w technice czerwonofigurowej. W przeszłości z pewnością stanowiła komplet z naczyniem, które jednak nie zachowało się do naszych czasów. Kształt zabytku jest dosyć prosty – pokrywka jest stożkowata, z uchwytem w formie dysku umieszczonego na wysokim słupku. Ozdobiono ją przedstawieniami dwóch głów kobiecych ukazanych w lewym profilu. Obie damy uczesane są w koki, noszą diademy, kolczyki i korale. Dekorację uzupełniają bardzo popularne w ceramice Starożytnej Grecji ornamenty – palmety rozmieszczone pomiędzy głowami, a także motyw goniących się fal na krawędzi pokrywki.

Jak powstało to naczynie? Najpierw wytoczono je na kole garncarskim. Po lekkim podeschnięciu malarz naszkicował na jego powierzchni zaplanowaną dekorację. Następnie obrysowywał elementy, które miały pozostać w naturalnym kolorze gliny, cienką linią firnisu, czyli delikatnej, oczyszczonej glinki bogatej w żelazo. Później wypełniał nim resztę tła, a także domalowywał detale figur (takie jak rysy twarzy czy szczegóły anatomii lub ubioru). Tak przygotowane naczynie wkładano do pieca, gdzie podlegało najpierw wypałowi z dostępem tlenu. W pewnym momencie otwory pieca zatykano, w ten sposób blokując dostęp tlenu do środka. Dzięki jego brakowi żelazo zawarte w glinkach zmieniało kolor z czerwonego na czarny. W kolejnej fazie tlen ponownie wpuszczano do środka – wtedy części nieosłonięte firnisem odzyskiwały swój naturalny kolor. Po powolnym wystudzeniu pieca naczynie było gotowe.