Galeria Krajobrazów

Pierwsze mury zostały wzniesione w tym miejscu w 1802 roku z inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego. Budowla miała kształt tzw. Galerii Gotyckiej, a jej przeznaczeniem była ekspozycja kolekcji malarstwa europejskiego, a także rzeźb antycznych i waz etruskich.
W 1850 roku w maju z inicjatywy Aleksandry i Augusta Potockich rozpoczęto prace budowlane polegające na przekształceniu Galerii Gotyckiej lub wzniesieniu na nowo na jej miejscu drugiego traktu pomieszczeń skrzydła północnego pałacu. Projekt wykonał Franciszek Maria Lanci w stylu modnego wówczas neorenesansu włoskiego. Jego pomysłu jest arkadowe przejście z Galerii Krajobrazów do Galerii Zwanej Muzeum, z kompozycją rzeźbiarską zawierającą ogromny medalion z popiersiem Lorenza Berniniego. Sufit omawianego pomieszczenia uzyskał dekorację malarską w postaci trzech malowideł alegorycznych: Rolnictwo, Myślistwo i Pasterstwo, wkomponowanych w neorenesansową kompozycję geometryczną. Uzupełnieniem tej kompozycji, nawiązującym do funkcji pomieszczenia, jest dwanaście monochromatycznych medalionów z wizerunkami artystów wieku XVII i XVIII wpisanych w kwadratowe pola. Wszystkie ówczesne pomieszczenia galeryjne w pałacu ujednolicono, malując ściany w nawiązujący do antyku kolor różu pompejańskiego, uważany wówczas za najbardziej odpowiedni do prezentowania dzieł malarskich. Ściany uzyskały boazerię białą u dołu w postaci cokołu.