Kapliczka przy Łazience Marszałkowej Lubomirskiej

Pomieszczenie usytuowane jest w pawilonie zwanym Łazienką Księżnej Lubomirskiej. Został on wzniesiony według projektu Szymona Bogumiła Zuga w latach 1775-1778. W późniejszym okresie pawilon ten został rozbudowany. Apartamenty składały się z Pokoju Sypialnego, Łazienki, Gabinetu oraz garderób, kakatorium i pokojów dla służby usytuowanych na antresoli. Około połowy XIX wieku August i Aleksandra Potoccy przystąpili do szeroko zakrojonych prac w Pawilonie Kąpielowym. O dokonanych przez Potockich zmianach informuje inwentarz spisany około 1867 roku. Dowiadujemy się z niego, że większość pomieszczeń zmieniła swoją funkcję. W Łazience urządzono sypialnię Aleksandry Potockiej. Do funkcji łazienki dostosowano jedną z garderób. Dawny Pokój Sypialny był odtąd Gabinetem Pastelowym. Gabinet Lubomirskiej przemianowano na Pokój Saskiej Porcelany. Przy nowej Sypialni Hrabiny umieszczono niewielką neogotycką kapliczkę o marmoryzowanych ścianach z naściennym niewielkim ołtarzykiem zwieńczonym krzyżem.