Wazon ażurowy z pokrywą

Porcelanowy, ażurowy wazon z pokrywą, imitujący plecionkę. Na białym tle skośnie przecinających się witek wyeksponowana wijąca się zielona gałązka z kolorowymi, trójwymiarowymi kwiatami. Rośliny przedstawiono z dużą szczegółowością, wśród nich rozpoznać można takie gatunki jak lilia, narcyz, prymulka, goździk czy dzwonek. W podobnych egzemplarzach zachowanych w innych kolekcjach na pokrywie umieszczona figurka szczygła, której brakuje w zabytku wilanowskim.

Wyprodukowanie porcelanowych, ażurowych przedmiotów było dla wytwórni miśnieńskiej prawdziwym wyzwaniem. Tego typu naczynia tworzono najczęściej z użyciem form gipsowych. Po wyjęciu z formy trzeba jednak było ręcznie usunąć poszczególne fragmenty, aby mógł powstać misterny wzór. Była to czynność trudna i wymagająca wprawy (właściwie niemożliwa do poprawiania), a same delikatne wyroby były bardzo podatne na uszkodzenia i często gięły się lub pękały podczas wypału. Za autora tego typu modeli uważany bywa Johann Joachim Kaendler – jeden z najsłynniejszych artystów tworzących w manufakturze. Podobno stwierdził on, że jest w stanie stworzyć z porcelany wszystko, co możliwe jest do wykonania w innym materiale. Jak widać jego słowa nie były przesadzone, a wysiłki artystów podejmowane od początków istnienia manufaktury zostały zwieńczone sukcesem. Tego typu modne, ażurowe wazony pełniły najprawdopodobniej funkcję wyłącznie dekoracyjną – ustawiano je na gzymsach kominków, szafach, konsolach, gdzie miały cieszyć oko i zdumiewać misternością wykonania. Wazon wiązany jest z zapisem w inwentarzu wilanowskim z poł. XIX wieku kiedy był przechowywany w Gabinecie Lubomirskiej.

W kolekcji wilanowskiej znajduje się więcej podobnie dekorowanych wazonów, różniących się od siebie głównie kształtem (Wil.2356 - Wil.2362).

Agnieszka Żuber