
Krakowskie Przedmieście
około 1926–1939
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Pejzaże
„Wielki malarz małych obrazów” – słowa wypowiedziane przez jednego z krytyków trafnie oddają charakter twórczości Jana Stanisławskiego. Na bardzo małych formatach, czasem nie większych od kartki papieru, malował wyłącznie naturę – pejzaże. Utrwalał miejsca, w których przebywał podczas licznych podróży. Najlepsze obrazy ukazują widoki z obszaru Ukrainy i Małopolski. Stanisławski nie skupiał się na wiernym odtwarzaniu wybranych fragmentów krajobrazu, drobiazgowy, „naukowy” realizm był mu obcy. Zamiast tego starał się oddać na płótnie to co najtrudniejsze do uchwycenia – ulotne wrażenie, przelotne doznanie i emocje, jakie w nim wzbudzały. Można je traktować jako osobiste wyznanie artysty, mówiące o zachwycie pięknem i doskonałością otaczającego świata, które objawia się w jego najmniejszych drobinach, w miejscach najpospolitszych. Stąd tak często bohaterami maleńkich arcydzieł są prozaiczne motywy i poślednie, wydawałoby się, rzeczy: łan pszenicy, ul w sadzie, samotna kwitnąca jabłoń, pojedyncze rachityczne łodygi bodiaków czy dziewanny.
Zdecydowanie mniej uwagi poświęcał w swojej twórczości pejzażowi miejskiemu, choć uwiecznił kilka miast włoskich i polskich. W tej grupie ważne są obrazy ukazujące historyczne zabytki Krakowa. Stanisławski był przelotnie związany z nim od lat 80., na stałe od 1897 roku, gdy objął stanowisko profesora pejzażu w tamtejszej akademii. Jako mistrz malarstwa plenerowego starał się przekazywać swoją metodę i doświadczenia studentom. Wspólnie malowali widoki z Tyńca, Zakopanego, Krakowa w różnych porach dnia i roku. Widok na Wawel powstał być może podczas jednego z takich plenerów. Pierwsze odczucie, jakie się narzuca, to bardzo uproszczone i syntetyczne przedstawienie obrazowanej rzeczywistości. Kompozycja jest zbudowana z sąsiadujących ze sobą horyzontalnych pasm tworzących poszczególne płaszczyzny krajobrazu: rzeki, brzegi, niską zieleń i drzewa, zabudowania wawelskie i niebo. Poziome linie są zrównoważone jedynie pionowymi elementami budowli. Syntetycznej koncepcji linearnej zostały podporządkowane rozwiązania kolorystyczne – użycie kilku zgaszonych, wyszukanych barw. Widok Wawelu staje się pretekstem do przekazania malarskiej koncepcji porządku czysto formalnego i budzonego przezeń wyrazu, nie jest topograficznie wiernym studium.
Bożena Kasperowicz
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 37.5 cm, szerokość: 52 cm
cały obiekt - w ramie: wysokość: 53 cm, szerokość: 68 cm
Rodzaj obiektu
obraz, malarstwo
Technika
technika olejna
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Kurzątkowski, Juliusz
około 1926–1939
Muzeum Narodowe w Lublinie
Szygell, Stanisław
1916 — 1941
Muzeum Narodowe w Lublinie
Dębicki, Stanisław
1908
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.