Wazonik z pokrywką

Niewielki porcelanowy wazonik z pokrywką. Sześcioboczny wydłużony brzusiec oddziela od stopki wyraźne przewężenie. Ramiona naczynia zwężają się ku trapezoidalnej, węższej szyjce, zwieńczonej sześcioboczną nakrywą z szyszkowatą gałką. Brzusiec zdobią pionowe kompozycje floralne, stopkę i krawędź pokrywki obiega zgeometryzowany ornament o motywie fali.

Wazon należy do wyrobów białoniebieskich, które zaczęto produkować w Chinach najpewniej w VII wieku. Przedmioty te zdobiono jedynie niebieskim pigmentem w technice podszkliwnej. Pierwsze tego typu naczynia pojawiły się w okresie panowania dynastii Tang (618 – 906). Przedmioty te podlegały jednemu wypałowi. Oznacza to, że niebieską dekorację malowano na wysuszonym czerepie i dopiero po pokryciu przedmiotu szkliwem, poddawano go wypałowi. Z końcem XIII wieku wprowadzono w słynnych manufakturach w Jingdezhen nową recepturę masy porcelanowej i udoskonalono technologię wytwarzania porcelany. Nieprzypadkowo ośrodki w Jingdezhen słyną z najpiękniejszych przykładów porcelany białoniebieskiej, z mistrzowskiego operowania kobaltem.

Wilanowski obiekt jest przykładem porcelany wyprodukowanej z przeznaczeniem na rynek europejski. W XIX wieku przypuszczalnie zdobił dawne Pokoje Chińskie Stanisława Kostki Potockiego, wraz z analogicznym wazonikiem do pary.