Talerz

Porcelanowy talerz o dużym dnie połączonym uskokiem z ukośnie nachylonym kołnierzem. Cała powierzchnia naczynia prócz spodu dna została pokryta dekoracją. Niezwykły kolor talerza i głębia jego zdobienia powstały poprzez nadmuchiwanie przez rurkę i gazę rozdrobnionego proszku kobaltowego na powierzchnię naczynia, i następnie pokrycie jej szkliwem. Subtelną złotą dekorację wykonano po wypaleniu talerza malując ją odpowiednio przygotowanym złotem.

Lustro talerza w centralnej części pokrywa symboliczny motyw - „dekoracja bogatej starożytności” (bogu wen), na który składa się waza z brązu (gu) z parą pawich piór i gałązką oraz cytra, książki i kadzielnice. Otok motywu i dekoracja na kołnierzu pięknie dopełniają harmonijną ornamentykę naczynia.

Talerz powstał najpewniej w 1. poł. XVIII wieku, w erze Kangxi (1662-1722), w okresie rozkwitu porcelany chińskiej. Konserwatywna dynastia Qing darzyła dużą estymą klasyczną sztukę chińską, co znajdowało odzwierciedlenie w sztuce. Motywy zdobnicze chińskiego rzemiosła artystycznego podczas trwania tej dynastii niejednokrotnie odnosiły się do starożytnej ornamentyki i kultury Chin.

Ten wyrafinowany i rzadki przedmiot notowany jest w inwentarzu zbiorów dalekowschodnich kolekcji wilanowskiej z1832 roku, spisanym na zlecenie Aleksandra Potockiego. Znajdował się w Pokojach Chińskich urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego, w obecnym Pokoju Średnim, na stoliku machoniowym.

Hasła kontekstowe: Aleksander Potocki, bogu wen, cytra, gu, Kangxi, Pokoje Chińskie, Pokój Średni, Stanisław Kostka Potocki, Qing