Scena pasterska na tle ruin

Obraz z kolekcji muzealnej przedstawia scenę sielankową  – zaloty pary pasterzy odbywające się na tle antycznych ruin. Flirtującej parze towarzyszy stado bydła – krowy, owce, kozy o długiej wełnistej sierści, stojące lub odpoczywające wśród ruin. Przy siedzącej kobiecie stoi pies w biało – brązowe łaty. W prawym dolnym rogu obrazu leżą na ziemi – laska pasterska, słomkowy kapelusz z odwiniętym rondem i czerwoną szarfą do zawiązywania pod brodą oraz róg, służący do zwoływania zwierząt. Kolorystyka obrazu jasna, światło pada z lewego górnego rogu obrazu. Obraz ujęty w szeroką, drewnianą, profilowaną ramę ozdobioną pasem ornamentu perełkowego i liśćmi laurowymi z owocami. Malowidło przypisywane jest Janowi Baptyście Weenix (ur. w 1621 r, zm. w 1660 r.), holenderskiemu malarzowi i miedziorytnikowi, który nauki pobierał w Utrechcie. W 1642 r wyjechał do Włoch, gdzie pracował na lecenie kardynała Giovanniego Battisty Pamfili, późniejszego papieża Innocentego X. Po powrocie do kraju, po krótkim pobycie w Amsterdamu przeniósł się do Utrechtu, gdzie w 1647 r przewodniczył gildii malarskiej św. Łukasza. Zmarł młodo, w niewyjaśnionych okolicznościach. W jego twórczości przeważają krajobrazy w typie włoskim, często z motywem ruin, sceny pasterskie oraz widoki nadmorskich plaż i portów z klasycyzującą architekturą. Obraz eksponowany jest w Korytarzu Paradnym na I piętrze zamku.

Bożena Rybkowska