Ojciec artysty - portret

Wśród publikowanych portretów określanych jako wizerunki ojca Rembrandta pewny jest tylko podkolorowany akwarelą rysunek z ok. 1630 r., znajdujący się w Oksfordzie (Ashmolean Museum). Podobne głowy starców, z charakterystycznym rysami twarzy odnajdujemy w różnych obrazach Rembrandta, wyróżnione odmiennymi nakryciami głowy, np. w orientalnym zawoju, wysokiej czapie lub mycce oraz różnymi strojami (Innsbruck, Amsterdam, Ontario).

W chwili narodzin Rembrandta jego rodzice Harmen i Kornelia byli już małżeństwem od 17 lat, nie dziwi więc, że zawsze wydawali się oni malarzowi ludźmi starymi. I tak ich przedstawiał. Pierwowzorem wilanowskiego obrazu jest portret ze zbiorów Art Institute w Chicago, trochę większy (83,4 × 75,6 cm), malowany również na desce i datowany na ok. 1630 r. Ubiór portretowanego jest identyczny. Na głowie ma duży czarny kapelusz z czarnym strusim piórem, okryty jest czarnym płaszczem, z metalowym obojczykiem na szyi oraz z zawieszonym na piersi okazałym złotym łańcuchem z okrągłym medalionem.

Pełne nazwisko ojca Rembrandta brzmiało Harmen Gerritszoon van Rijn. Był właścicielem młyna stojącego na brzegu Renu oraz domu w pobliżu drogi Weddesteeg, biegnącej pod murami Lejdy, stąd przydomek van Rijn (znad Renu). Należał do zamożnych rzemieślników i mógł małego Rembrandta kształcić w gimnazjum klasycznym w Lejdzie. Jego starsi synowie uprawiali zawody młynarza, piekarza i szewca.