Lubomirski Sebastian (zm.1613) - portret

Książę Sebastian Lubomirski herbu Szreniawa (ok. 1546-1613) urodził się jako syn Stanisława Lubomirskiego, dziedzica Sławkowic i Grajowa, i jego drugiej żony Barbary z domu Hrussoy de Zablath (Hruszowskiej z Zabłocia; z pochodzenia Węgierki). Sprawował urzędy: burgrabiego krakowskiego (1584) i kasztelana wojnickiego (1603); pełnił funkcję żupnika krakowskiego (1581-1592). Był dwukrotnie żonaty: z Anną Pieniążkówną (1567) i z Anną z Ruszczy Branicką (1581).

Książę został przedstawiony w ujęciu całopostaciowym (skręt ciała 3/4 w lewo), w postawie stojącej, na tle dwóch kolumn i ciemnej kotary (w prawym górnym rogu kompozycji; przysłania kolumnę z prawej strony). Portret ukazuje młodego mężczyznę bez zarostu, o ciemnych, krótko przystrzyżonych włosach. Jest ubrany w dopasowany atłasowy kaftan o szarosrebrnej barwie, z przepróchami, odsłaniającymi jasnoróżową podszewkę, przy szyi z niewielkim podwójnym wykładanym białym kołnierzykiem i różową jedwabnicą, zapięty na rząd drobnych guzików. Poniżej obcisłego stanu baskinka w szpic. Do tego krótkie i szerokie aksamitne pludry, oblamowane złotym galonem i białe pończochy. Na stopach ma czarne ciżmy. Na prawe ramię portretowanego zarzucono czarny mantelot, podbity zielonym jedwabnym materiałem i przerzucony na lewej ręce. Lewą rękę, w której trzyma rękawiczki, Sebastian Lubomirski wspiera na biodrze, natomiast prawą, trzymając w niej białą chustkę, opiera na blacie stołu, przykrytym wzorzystą materią obrębioną frędzlami. Na stole leży wysoki ciemny kapelusz.

Sebastian Lubomirski; Giovanni de Monte; burgrabia krakowski; kasztelan wojnicki; historyczna kolekcja wilanowska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek