Stół

Stół z prostokątnym blatem o ściętych narożach, na jednej nodze w formie pary rzeźbionych łabędzi o podniesionych skrzydłach i opuszczonych szyjach, zwróconych do siebie grzbietami. Noga wsparta jest na szerokiej i płaskiej płytowej podstawie o bokach płynnie wykrojonych – dłuższe boki faliste, krótsze wklęsłe – ustawionej na czterech złoconych nóżkach w formie lwich łap, opatrzonych od góry motywami płaskorzeźbionej palmety. Górna krawędź blatu lekko wystaje poza obrys gładkiej cargi, pod którą pośrodku dłuższych boków umieszczona zostałą dekoracja w formie podłużnej, wąskiej płyciny wypełnionej akantową wicią, ujętej po bokach w dwie akantowe woluty.

Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, w których starannie dopracowane rzeźbiarskie lub odlewane ozdobne detale kontrastowały z dużymi powierzchniami gładkiego, lśniącego forniru.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.