Portret królowej Marii Kazimiery de La Grange d’Arquien

Podobizna oparta została na mocno skonwencjonalizowanych portretach królewskiej żony z okresu panowania Jana III. Jako wzór można wskazać owalne odbitki Jacques'a Blondeau, znajdujące się w zbiorach British Museum, ze względu na bliską analogię kompozycyjną i modelunkową.

Maria Kazimiera została włączona w nurt silnej propagandy wizualnej swojego męża.

Po fali niebywałej popularności monarchy w całej Europie, jaką zapewniła mu zwycięska bitwa obronna Wiednia, otoczenie króla dostrzegło możliwość przekazania władzy królewskiej synowi Jana III. Sukcesja w ramach monarchii elekcyjnej wymagała zbudowania silnej pozycji całej królewskiej rodziny. Z tego powodu królewska małżonka podlegała niemal tym samym zabiegom propagandy jak osoba króla. Matka potencjalnego kolejnego króla Rzeczpospolitej musiała być rozpoznawalna, szanowana i kochana przez wszystkie stany, a zwłaszcza szlachtę elekcyjną. W zasadzie to do tej grupy skierowane były wszystkie zabiegi propagandowe.

Omawiany portret stanowi pendant dla wizerunku Jana III, co oznacza że obie prace stanowią swój dokładny odpowiednik kompozycyjny, czyli w zamierzeniu twórcy stanowiły nierozłączną parę (zob. obiekt nr MZM/MRT/178/1). To z kolei należy rozumieć jako element opisanych wyżej dział propagandowych.

Bartłomiej Butryn