Czarka

Niewielka porcelanowa czarka do picia wina o półkolistym kształcie z wywiniętą krawędzią. Jedynym zdobieniem tego pięknego przedmiotu są plastyczne u podstawy i reliefowe na brzuścu przedstawienia gałązek magnolii i śliwy. Kształt naczynka nawiązuje do czarek z rogu nosorożca, które ofiarowano uczonym za wybitne osiągnięcia. Nie zawsze jednak wykonywano je z rogu, ale również z masy imitującej ten surowiec. Przedmioty te z pewnością stanowiły ciekawy akcent w europejskich XIX-wiecznych kolekcjach orientaliów.

Czarka powstała najpewniej w warsztatach w Dehua, w chińskiej prowincji Fuijan w okresie panowania Kangxi (1662-1722). Wyroby z tamtejszych manufaktur, znane również jako blanc de Chine, należą do jednych z najbardziej charakterystycznych dzięki doskonałej bieli porcelany. Porcelana z Dehua była produkowana za czasów dynastii Ming (1368-1644), jednak do Europy trafiła dopiero później, w początkach XVIII wieku. Na Starym Kontynencie zyskała popularność i naśladowano ją w wielu europejskich warsztatach.

Naczynko zdobiło nieistniejące już Pokoje Chińskie zlokalizowane niegdyś na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowane i zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, z wystrojem uzupełnianym przez jego potomnych.