Brzytwa półksiężycowata

Półksiężycowata brzytwa została wykonana z szerokiej brązowej blachy. Po obu stronach, na tych samych wysokościach, widnieje motyw zygzaka symbolizujący wodę. Ornament ten wykonano bardzo oryginalnym ściegiem tzw. wibracyjnym, złożonym z drobniutkich kreseczek. Brzytwa jest elementem wyjątkowego depozytu znalezionego w 1884 roku w bagnie. W jego składzie znajdują się rzadko spotykane, czy wręcz unikatowe przedmioty: części rzędu końskiego, formy do odlewnia siekierek, fibule, brzytwa i fragmenty kilku wyrobów z brązu i żelaza. Należy podkreślić bagienny kontekst skarbu, który może świadczyć o jego szczególnym znaczeniu związanym z wierzeniami i składaniem darów ofiarnych. Depozyt trafił do zbiorów muzealnych w Szczecinie i był tu przechowywany do sierpnia 1944 roku. Z uwagi na zbliżający się front i naloty alianckie został przewieziony w głąb Niemiec. Do Szczecina powrócił dopiero w 2009 roku w ramach polsko-niemieckiej wymiany dawnych zbiorów archeologicznych. Wyroby ze skarbu kiełpińskiego, datowanego na okres halsztacki C (ok. 750–600/550 BC), mają cechy wytworów z kręgu kultury halsztackiej, której nazwa wywodzi się od cmentarzyska w miejscowości Hallstatt w Austrii. Prezentowana brzytwa stanowi w tym zakresie odstępstwo. Z uwagi na zdobienie w technice tremolowej (wibracyjnej) przypisuje się jej związki z północą Europy. Z terenu Polski znane są zaledwie dwa tego typu przedmioty.

Dorota Kozłowska