Miecz

Miecz z brązu z miejscowości Kodrąb jest częścią skarbu, który zawierał ponadto dwa naszyjniki, tordowany i tzw. kołnierzowaty, toporek z poroża, zapinkę oraz prawdopodobnie sierp. Spoczywające w torfie przedmioty odkryto przypuszczalnie w połowie XIX wieku.
Miecz ma czworokątną rękojeść z nerkowatym pałąkiem oraz dzwonowaty jelec. Do zdobienia zaliczane są dekoracyjne nity na rękojeści oraz punkty w górnej części głowni. Jest wzorowany na mieczach znanych z kręgu nordyjskiego – obszaru północnych Niemiec, Danii oraz południa Półwyspu Skandynawskiego. Cały skarb jest datowany na młodszą epokę brązu (ok. 900–750 p.n.e.) i przypisywany społecznościom reprezentującym kulturę łużycką. Prezentowany zabytek wpisuje się w pewną zauważalną na Pomorzu tendencję wzrostu liczby przedmiotów związanych z kręgiem nordyjskim, które wytwarzano lokalnie lub importowano. W skarbach z tego okresu zaczynają występować także miecze. O skali tego wyłącznie pomorskiego zjawiska może świadczyć fakt, że stanowią znaczną część mieczy odkrytych na ziemiach polskich w ogóle. Porównując znaleziska skarbów z Pomorza z resztą terenów zajmowanych przez ludność kultury łużyckiej zauważalne są duże rozbieżności, które wynikały nie tylko z różnic ekonomicznych, ale i z rozdźwięku ideologicznego z czasów sięgających środkowej epoki brązu.

Monika Witek