Akcja na dzieci

„Akcję na dzieci” czyli planową wywózkę wszystkich niepracujących – starców i dzieci do obozu zagłady w Bełżcu rytował Stern trzykrotnie, por.: „Wysiedlenie dzieci z getta”, 1945, „Wywózka dzieci”, 1947. Rzeźbione grubą, prostą, lecz pełną ekspresji kreską linoryty są zapisem zapamiętanych przez niego scen: odbierania siłą rodzicom przerażonych dzieci, rozpaczy matek starających się przebłagać obojętnych oprawców; zastygłej z bólu nad zabitym dzieckiem żydowskiej Niobe; opustoszałych ulic, środkiem których wynędzniali mężczyźni ciągną zapełnione dziećmi drabiniaste wozy, a jedynymi widzami tego tragicznego pochodu są żydowski policjant i niemiecki żołnierz.