Potocka Pelagia - portret

Portret przedstawia hrabinę Pelagię Potocką herbu Złota Pilawa (1831-1911), córkę urodzonego w Tykocinie (na Podlasiu) Hermana Potockiego (1801-1866), powstańca r. 1830, i Antoniny z hrabiów Mokronowskich (1804-1845). Miała dwóch braci: Stefana (1823-1910), ordynata na Rosi, i Władysława (zm. 1875) oraz siostrę Jadwigę (1827-1916), żonę hrabiego Konstantego Grzegorza Branickiego herbu Korczak (1824-1884). Ojciec Pelagii był synem Jana Alojzego Potockiego i Marianny z książąt Czartoryskich (córką Józefa Klemensa Czartoryskiego i Barbary Doroty z książąt Jabłonowskich), którzy w 1813 r. zawarli separację.

Kobieta w średnim wieku została ukazana w ujęciu popiersiowym, na brunatnoczerwonym tle. Portretowana ma czarne, gładkie włosy, upięte z tyłu i rozdzielone przedziałkiem nad czołem. Jest ubrana w skromną, czarną suknię, obrębioną drobną białą kryzą, z wysadzaną perłami broszką w kształcie krzyża pod szyją. Na ramionach widoczne przerzucone ciemne okrycie, prawdopodobnie szal bądź peleryna.

W Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie w Zbiorze fotografii oddziału III znajduje się fotografia przedstawiająca Pelagię Potocką w młodym wieku, uczesaną z przedziałkiem na środku głowy, w ciemnej sukni i białej bluzce w ozdobą w formie kokardy, siedzącą, z parasolem trzymanym w lewej dłoni.

Pelagia Potocka; Józef Feliks Krzesz-Męcina; historyczna kolekcja wilanowska; Ordynacja Roska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek