Przycisk do papierów

Począwszy od 2. połowy XIX stulecia bardzo modne zarówno w Europie, jak i na świecie stały się różnego rodzaju bibeloty ustawiane na biurkach. Pośród unikatowych kałamarzy, ekrytuarów czy też bibularzy, prym wiodły szklane przyciski do papieru. Historia tego rodzaju przedmiotów wiąże się ze zorganizowaną w 1845 roku w Wiedniu Wystawą Przemysłu Austriackiego, na której swoje wybory zaprezentował m.in. wenecjanin Pietro Bigaglia, reprezentujący Murano, znany od średniowiecza, najważniejszy ośrodek przemysłu szklarskiego w Europie. Pokazał wówczas kuliste przyciski do papieru z wtopionymi kawałkami kolorowego szkła, które wzbudziły zachwyt zwiedzających. Przedmioty tego typu były wytwarzane już na przełomie XV/XVI wieku, ale dopiero w XIX stuleciu stały się niezwykle popularnym drobiazgiem, swój renesans przeżywając ponownie w połowie XX wieku. W tym okresie pojawiło się kilka nowych rodzajów szklanych przycisków do papieru, m.in. czeskie, których powszechną formą były duże, wygrawerowane, bądź też wycięte, puste w środku kule z rubinowego szkła. Początkowo używane były do przyciskania luźnych kartek, w miarę upływu czasu stały się przedmiotami nabywanymi w charakterze ozdób, a ze względu na swój niejednokrotnie wysoki poziom wykonania, zaczęły budzić coraz większe zainteresowanie kolekcjonerów.

Anna Lew-Machniak