Medal nagrodowy Izby Rolniczej Prowincji Pomorze

Rolniczy charakter pruskiej prowincji pomorskiej opartej na dużych majątkach junkierskich sprzyjał stworzeniu silnych elit, które aktywnie uczestniczyły w życiu politycznym i gospodarczym oraz dbały o swoje interesy. Pod koniec XIX wieku rozwojem rolnictwa i problemami związanymi z wiejskimi posiadłościami, zajmowała się Izba Rolnicza Prowincji Pomorze (Landwirtschaftskammer für die Provinz Pommern). Organizacja powstała w lutym 1896 roku, a jej siedzibą był Szczecin. Dysponowała wieloma placówkami i instytucjami, m.in. szkołami rolniczymi oraz stacjami doświadczalnymi. Zajmowała się w szczególności podwyższeniem jakości w hodowli koni i bydła. Stałym problemem był jednak brak siły roboczej. Dlatego, by zapobiec ucieczce ze wsi robotników rolnych, Izba w 1899 roku ustanowiła dyplomy, broszki i medale za „wierną służbę”. Niestety, pomimo powołanej placówki pośrednictwa pracy, która miała werbować siłę roboczą z kraju i z zagranicy, problem braku rąk do pracy pozostał nierozwiązany.

Jednym z 917 srebrnych egzemplarzy, jakie rozdano wśród zasłużonych przez trzynaście lat jest znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie medal nagrodowy Izby Rolniczej Prowincji Pomorze. Pod względem ikonograficznym łączy typ herbowy z kompozycją realistyczną. Główny akcent położony został na zwierzęta hodowlane, które w połączeniu z człowiekiem i jego wiedzą gwarantują sukces w hodowli. Medal jest sygnowany zarówno przez projektanta – Maxa Kawczyńskiego (1860–?), nadwornego medaliera książąt von Sachsen-Coburg-Gotha, jak i zakład medalierski Ludwiga Christopha Laurea (1817–1873) w Norymberdze.

Genowefa Horoszko