Staruszka Anna

Obraz z kolekcji Potockich, dawnych właścicieli zamku łańcuckiego, przedstawia portret starej kobiety na neutralnym tle. Portretowana ukazana do kolan, siedząca, na kolanach trzyma gliniany (kamionkowy) garnek, z którego unosi się niebieskawa para, ujmując go za ucho lewa ręką, w prawej trzyma drewnianą łyżkę, sięgając nią do garnka. Twarz kobiety o starannym, bardzo plastycznym modelunku, z zaznaczeniem głębokich bruzd sięgających od nosa do ust, usta bezzębne. Przekrwione białka oczu, kolor oczu wyblakły (oznaka starości). Głowa i szyja kobiety spowita w chustę – czepek, spod którego wymykają się na ciemne kosmyki włosów. Skóra na twarzy pomarszczona jak pergamin o ciemnej, złotawej karnacji. Staruszka ubrana jest, a właściwie otulona, w brązowy płaszcz – suknię, rozchylającą się na kolanach i ukazującą białą koszule. Suknia układa się w liczne fałdy, miękko otulające portretowaną – wydobyte za pomocą czerni. Na odwrocie obrazu napis „Anna aetatis 102 ano Varsavia picta ano 1713 Bergman”. Niestety nic nie wiemy o malarzu, który się uwiecznił na płótnie, a sposób przedstawienia starości świadczy o jego dużym kunszcie. Obraz ujęty w drewniana, złoconą profilowaną ramę eksponowany jest w korytarzu północnym parterowym zamku.

Bożena Rybkowska