Warsztaty na stacji Praga - Warszawa

Stacja kolejowa Praga znajdowała się poza granicami Warszawy. Była to stacja pierwszej klasy, największa w okolicy, dość rozbudowana – składała się z wielu obiektów: budynku dworca dla pasażerów, remizy dla parowozów, warsztatów kolejowych. Aby zbudować liczne rozjazdy dla pociągów, musiano zlikwidować dawny cmentarz dla zmarłych na cholerę.

Budynek pasażerski wzniesiono z drewna, według wzorców rosyjskich. Był to obiekt parterowy, na dość rozległym planie. Na całej długości od strony peronów posiadał zadaszenie. Od strony podjazdu wejście było ujęte pomiędzy dwie ozdobne wieżyczki o szpiczasto zakończonych daszkach.

Remiza była okrągła, mogła pomieścić 21 parowozów.

Praga nie leżała w tamtym czasie w granicach miasta. Z powodu odległości korzystali na tym dorożkarze, którzy pobierali dość wygórowane opłaty za dowóz pasażerów ze stolicy na stację.

Umieszczenie w tym miejscu dworca kolejowego bardzo wpłynęło na społeczeństwo Pragi. Wiele osób znalazło tu zatrudnienie, często całe rodziny. Na kolei pracowali ojcowie i synowie. Zawód kolejarza miał w tamtych czasach uznanie społeczne, był prestiżowy, kolejarz był osobą szanowaną.

Kolej praska miała duże znaczenie strategiczne. Była miejscem przeładunku towarów eksportowych z Rosji do Europy Zachodniej. Umożliwiała szybki transport wojska i broni. Właśnie z tego powodu dworzec, jak wiele innych, został spalony podczas I wojny światowej przez wycofujące się wojska rosyjskie po uprzedniej ewakuacji mienia wojskowego.