Portret Henryka Lubomirskiego

Fotografia. Portret Henryka Lubomirskiego G.G.Grislera, l.20-30 XX w. Fotografia przedstawia portret księcia Henryka Lubomirskiego (1777-1850), syna kasztelana Józefa Lubomirskiego z Równego i Ludwiki z Sosnowskich, wychowanka księżnej Izabelli Lubomirskiej. Od 1807 roku był mężem Teresy z Czartoryskich, córki Józefa Klemensa i ojcem Izabeli Władysławowej Sanguszkowej, Jadwigi Eugeniuszowej de Ligne, Doroty i Jerzego Henryka. Był właścicielem podarowanego mu przez księżną Przeworska i pałacu wiedeńskiego na Bastejach. Był kawalerem maltańskim i kuratorem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich oraz twórcą Muzeum im. Lubomirskich we Lwowie. Ten uroczy kameralny wykonanym ołówkiem i tuszem w Genewie na zamówienie księżnej Izabelli Lubomirskiej, jego opiekunki, wizerunek młodziutkiego księcia Henryka Lubomirskiego z psem i harfą, sygnowany „1791/ C.G.Geissler del Gèneve” z dedykacją na obroży psa „à H.Lub.” znajdował się w zbiorach ks. Lubomirskiego a potem jego spadkobierców w Przeworsku i we Lwowie. Po II wojnie trafił do Zb. Narodowego Zakładu im. Ossolineum we Wrocławiu. Współcześnie z nim powstał rysunek także autorstwa Chrystiana Gotlieba Geisslera przedstawiający kameralny koncert - księżną Izabellę z Czartoryskich Lubomirską grająca na harfie, ks. Henryka Lubomirskiego na harfie oraz na skrzypcach i flecie dwóch francuskich emigrantów. Akwarela wzorowana na tym rysunku także znajduje się w zbiorach wrocławskiego Ossolineum.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska