Bużuarek

Niewielki lichtarz, tak zwany „bużuarek”, z posrebrzonego mosiądzu, z kolekcji Potockich pochodzi z XIX / XX wieku. Lichtarz składa się z okrągłej, lekko wgłębionej podstawy, która jest ozdobiona na brzegu ornamentem perełkowym, jak również z przymocowanym okrągłym uchem, w kształcie pierścienia na palec – stąd nazwa. Pierścień zakończony wgłębną, okrągła płytką na kciuk. Na podstawie wygrawerowana, pięciopałkowa korona szlachecka i napis „Łańcut”. Profilowany trzon lichtarza przechodzi w tulejkę na świecę. Tulejka walcowata, profilowana, na niej zamontowana luźna profitka, ozdobiona ornamentem perełkowym. Na lichtarzu widoczne nieudolne próby elektryfikacji (widoczny kabelek). Lichtarz posiada znaki firmy Christofle. Firma Christofle została założona jako firma jubilersko – złotnicza przez Charlesa Christofla w 1830 roku. W 1842 roku wprowadzono w niej srebrzenie i złocenie elektrolizą, czyli pokrywania wyrobów z metalu cienką warstwą złota lub srebra. Od tej chwili firma skoncentrowała się na produkcji zastaw ze srebra i platerowanych. Firma przywróciła dawne techniki złotnicze i emalierskie. W 1900 roku wprowadzono nowy sposób platerowania zwany „Galia Metal”, dzięki tej metodzie wyroby były cięższe i bardziej wytrzymałe podczas użytkowania. Firmę Christofle łączą więzy z Polską, współpracowała ona ze znaną firmą warszawską Fraget, a 1860 roku zostało otwarte stałe biuro Handlowe „Christofle” w Warszawie. Wyroby firmy do dzisiejszego dnia cieszą się niesłabnącą popularnością i zdobią wiele kolekcji muzealnych. Obecnie lichtarz eksponowany jest w jednym z pokoi na II piętrze zamku.

Przemysław Kucia