Autoportret II

Ignacy Pinkas uczęszczał do szkoły realnej w Jaśle. Od początku przejawiał zainteresowanie malarstwem i pragnął kształcić się w tym kierunku. Rodzice nie popierali jego wyboru, co sprawiło, że opuścił dom i zaczął samodzielnie zarabiać na życie oraz naukę malarstwa. Przez dwa i pół roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Stanisława Dębickiego i Jacka Malczewskiego, prawdopodobnie jako wolny słuchacz ponieważ nie widnieje w spisach uczniów ASP.

 Ważną rolę w jego życiu odegrała również służba wojskowa. W 1914 roku wstąpił do Legionów, gdzie w stopniu sierżanta służył w 1. pułku artylerii I Brygady do kryzysu przysięgowego w 1917 roku, a następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. Doświadczenie to znalazło odzwierciedlenie w pracach malarza. W lutym 1918 roku Pinkas był internowany. Z tego roku pochodzi autoportret znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie. Artysta namalował swój wizerunek w jasnym kitlu na ciemnym tle. Głowę ma pochyloną, prawa część twarzy pozostaje w cieniu. Wyraz twarzy jest dość posępny. Prawą ręką wspiera się w pasie, lewą ma w kieszeni fartucha. Takie ułożenie ciała sprawia wrażenie, jakby artysta miał przerwę w pracy, jakby rozmyślał nad dalszym działaniem lub istotą swej twórczości. Za nim, po lewej stronie na podłodze, usytuowany został dzbanuszek z pędzlami i małe składane krzesełko ze stojącym przy oparciu oprawnym obrazem. Przedmioty te sugerują tymczasowość warsztatu. Atmosferę obrazu współtworzy ciemna kolorystyka płótna – barwy, przede wszystkim szarości i brązy, są przygaszone.

Beata Małgorzata Wolska