Kandelabr

Kandelabr to stojący świecznik, stosunkowy wysoki, wykonany z metalu, często malowany i pozłacany. Ten rodzaj oświetlenia znany był już od czasów starożytnych. W XVII wieku najczęściej spotykane były świeczniki dwuramienne (na dwie świece),w XVIII trzyświecowe a w XIX wieku wieloramienne. Świeca jako źródło światła była powszechnie stosowana do czasów wynalezienia żarówki czyli do XIX wieku, potem jej zastosowanie było podyktowane walorami estetycznymi. Świece były znane już w starożytności, knoty ich były wytwarzane z lnu oblanego woskiem pszczelim, w domach mniej zamożnych mieszkańców zamiast wosku używano tłuszczu zwierzęcego (świece łojowe). Łańcucki kandelabr z kolekcji muzealnej w stylu empire, jest pięcioświecowy, z mosiądzu i miedzi, pochodzi z XIX wieku. Podstawa świecznika wykonana została z polerowanego i pozłacanego mosiądzu w kształcie walcowatego cokołu zwieńczonego kulą. Spoczywa ona na kwadratowej profilowanej bazie. Trzon wykonany został z miedzi, sztucznie patynowanej, w kształcie uskrzydlonej Nike, trzymającej w obu wzniesionych ku górze rękach czarę. Z kielicha czary wychodzą esowato wygięte górą ramiona, ozdobione dwoma wolutami. Zakończeniem ramion są walcowane tulejki ,w których osadzono świece.

Przemysław Kucia