Plakieta - talerzyk owalny

Jeden z sześciu owalnych talerzyków, dekorowanych emalią en grisaille w tonach brązowych, z białymi akcentami. Wspólnym motywem dla zestawu są białe meandrujące linie przy krawędziach kołnierza, przechodzące na osi pionowej w kartusze
wypełnione napisami odnoszącymi się do poszczególnych scen. Pomiędzy nimi wić roślinna. Na rewersie popiersie w profilu, zwrócone w lewo bądź w prawo. Naczynia połączone są w pary zgodnie ze związkiem wynikającym z miłosnej historii opisanej w Metamorfozach Owidiusza.

Dekorację lustra naczynia stanowi wizerunek pięknego młodzieńca – Narcyza, odzianego w zwiewną w
tunikę, klęczącego nad strumieniem, wpatrzonego we własne odbicie. Po lewej stronie sceny widoczne tryskające ze skały źródło, po prawej, w tle na skałach, ukazano pojedyncze drzewa. W kartuszach napisy – u góry: amvr. de, a pod spodem: soy mesme. Na rewersie, w medalionie, głowa postaci mitologicznej przedstawiającej nimfę Echo, ukazana
 z profilu, zwrócona w lewo, opatrzona podpisem: HEQVO. Scena, tak jak i pozostałe z kompletu, wykonana została zapewne wg ryciny zamieszczonej we francuskich edycjach dzieła Andrei Alciato Emblematum liber, przygotowanych przez Guillaume’a Roville’a z Lyonu (1548), gdzie dodatkowo wizerunek opatrzony został inskrypcją. Talerzyk tworzy parę z naczyniem dekorowanym na rewersie przedstawieniem wizerunku Narcyza w profilu zwróconym w prawo (Wil.213).

Talerzyk był pokazywany warszawskiej publiczności podczas Wystawy starożytności i przedmiotów sztuki w 1856 r. w pałacu hr. Augustostwa Potockich przy Krakowskim Przedmieściu 32 (dziś: Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego). Opisano go w katalogu tej wystawy pod pozycją 791/3

Joanna Paprocka Gajek