Kieliszek

Kieliszek wykonany ze szkła przezroczystego. W zbiorach wilanowskich znajduje się także drugi o bardzo zbliżonej dekoracji, ale innych wymiarach (Wil.90). Oba naczynia choć dekorowane bardzo podobnie różnią się szczegółami – rozmiarem, formą i zdobieniem, choć masa z której je wykonano jest taka sama. Takie różnice są charakterystyczne dla ręcznej produkcji, nie jest to rzadkość dla szkieł wykonanych w tym okresie.

Naczynie powstało w pierwszej magnackiej manufakturze szkła luksusowego, zwanej Hutą Kryształową, założonej w 1717 roku przez Adama Mikołaja Sieniawskiego. Jej produkcja od samego początku ukierunkowana była na wytwarzanie przedmiotów najwyższej jakości, ze szkła zwanego kryształowym – nazwanym tak ze względu na jego czystość i twardość, upodabniającą je do kryształu górskiego. Po śmierci Elżbiety Sieniawskiej, żony Adama Mikołaja w 1729 roku sytuacja huty zmieniła się – jej nowym właścicielem został Jan Sebastian Szembek, który przejął starostwo Lubaczowskie, w tym także i manufakturę. Wielu z jej pracowników, pochodzących z dóbr Sieniawskich, powróciło więc na te ziemie – sprawiając, że wytwórnia została pozbawiona wykwalifikowanej kadry. Często przyjmuje się, że szkła zdobione w nieco uproszczony sposób powstały właśnie w tym przejściowym okresie – kiedy to nowi pracownicy byli jeszcze szkoleni.

Puchar ozdobiono wyłącznie rytowaną dekoracją roślinną na czaszy oraz stopie – są to gałązki z niewielkimi listkami i kwiatami. Wykonano go ze szkła lekko zanieczyszczonego pęcherzykami powietrza – co uznaje się w szklarstwie za wadę przedmiotu.