Jedynym jasnym punktem...

Plansza – utrzymana w barwach popielatych, ocieplonych dzięki użyciu kremowej żółci oraz energetycznej czerwieni – ukazuje pobyt Abrahama Rotfarba w szkole Towarzystwa Opieki nad Sierotami i Dziećmi „Chinuch Jelodim” (Wychowanie Dzieci). Pierwsze zetknięcie z tą prywatną instytucją wywarło na chłopcu bardzo dobre wrażenie. Jak czytamy we fragmentach tekstu Rotfarba stanowiących podstawę tego motywu komiksowej adaptacji: „Pauza. Wpierw otwarły się drzwi […] przy których ja właśnie stałem i ukazał się w nich pan Ajzenkowicz […] otoczony […] bezładnym kołem dzieci, uśmiechniętą swoją twarz odwracał to do tego, to do owego i odpowiadał na pytania wesoło […]. Fakt ten, dowód swojskiego, przyjacielskiego zżycia się uczniów z nauczycielem i ich wzajemny stosunek, trafił mi w samo serce”. Ze względów finansowych była to szkoła tylko pięcioklasowa. Klasa piąta „jako najstarsza miała za wychowawczynię samą kierowniczkę szkoły, której […] dobra taktyka pedagogiczna [w]zbudziła w nas pozytywną tendencję do uczenia się”. W szkole było niewielu uczniów i wszyscy zżyli się ze sobą: „Na pauzach, kiedyśmy jedząc, siedzieli na pulpitach ławek, jakby szczupłe grono przyjaciół, mówiliśmy swobodnie o różnych interesujących nas rzeczach. Nikt przy tym nie znalazł się na uboczu, chyba taki, który «kuł» niezupełnie przygotowaną jeszcze lekcję”. Duże przeżycie dla uczniów stanowiły akademie szkolne – „Wszystko było takie piękne, a takie pełne uczucia! Na końcu przedstawienia częstowano nas ciastkami, winem, cukierkami i czekoladam[i]. Wszyscy się nami cieszyli i chwalili nas” – wspominał w autobiografii Abraham Rotfarb.

Ewa Małkowska-Bieniek