Parawan

Parawan składa się zazwyczaj z kilku przegubowo łączonych skrzydeł. Mebel spełnia rolę ruchomej ścianki służącej do zasłonięcia lub wygrodzenia przestrzeni. Jest to jeden z najbardziej funkcjonalnych i poręcznych sprzętów stosowanych we wnętrzach mieszkalnych. Jego nazwa pochodzi z włoskiego para vento tłumaczonego jako osłonę od wiatru. Francuzi zapożyczyli termin i spopularyzowali  pod nazwą „paravent”. Parawany pochodzą z Chin. W Europie sprzęty te pojawiły się prawdopodobnie w XVI w., gdy wyprawy odkrywców i kupców rozbudziły fascynację Dalekim Wschodem. W epoce baroku i rokoka, na skutek zainteresowania szeroko pojętą kulturą orientu, wzrosło zapotrzebowanie na dalekowschodnie wyroby rzemiosła lub ich europejskie naśladownictwa. W Europie parawany cieszyły się największą popularnością w XVIII i XIX w., a ich stylistyka ulegała przeobrażeniom, w zależności do aktualnie panującej na gruncie europejskim mody. Widać to między innymi w epoce francuskiej regencji oraz rokoka, które naśladowała cała Europa. W prezentowanym parawanie, prowadzona falistą niespokojną linią górna krawędź mebla zaciera częściowo jego szkieletową konstrukcję, ozdobioną typowymi dla stylu rokoka snycerowanymi ornamentami. W XIX w., gdy w sztuka i rzemiosło europejskie zdominowane były retrospektywnym podejściem do minionych epok, na równi z innymi powróciła okresowo moda na rokoko w wydaniu neostylu, jak widać na prezentowanym przykładzie.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967