Chusta

Chusta naramienna jest elementem pyrzyckiego stroju ludowego. Wykonana z cienkiej, wełnianej tkaniny koloru zielonego zdobiona jest różnokolorowym haftem płaskim kładzionym o motywach kwiatowych, z dominacją czerwieni. Umieszczony w rogu delikatny haft z napisem „Constantine Plath” oraz data „1866” wskazują na prawdopodobne personalia właścicielki i datę powstania chusty. Jej zielony kolor to informacja, że była to młoda, niezamężna kobieta, a bogactwo haftu, zastosowanie do jego podkreślenia złotego sznureczka i cekinów oraz lamówki z frędzlami świadczą o jej dobrej sytuacji materialnej. Bogato zdobiona chusta jest elementem odświętnego ubioru, którego zakup, nawet dla osób zamożnych, był wyzwaniem finansowym. Strój stanowił swoistą lokatę kapitału i często w całości lub częściowo przechodził z pokolenia na pokolenie. Chusta jest wyszywana tylko po jednej stronie, co wskazuje na dobrą sytuację materialną osoby ją noszącej. Tkanina na chusty z cienkiej wełny (w XIX wieku z fabrycznego kaszmiru) była droga. Uboższe pyrzyczanki haftowały chusty na całej ich powierzchni. Oszczędzając na materiale, na jednej połowie wykonywały haft „czerwony” do „wesołych” uroczystości, na drugiej połowie w hafcie dominował żałobny kolor niebieski. Gdy zaszła potrzeba składały chustę tą stroną do wierzchu, która odpowiadała zaistniałej sytuacji. Chusta pochodzi z lat sześćdziesiątych XIX wieku, czyli z okresu największego rozkwitu pyrzyckiego ubioru ludowego.

Iwona Karwowska