Pyrzycka kultura ludowa Muzeum Narodowe w Szczecinie

Region pyrzycki to obszar o bogatych glebach obfitujący w znaczne zasoby wodne (jeziora Miedwie i Płoń, rzeki Płonia i Ina) W 2. połowie XVIII wieku na ziemię pyrzycką przybyła liczna grupa osadników z terenów obecnej Holandii i Fryzji. Elementy kultury, które przynieśli ci osadnicy nakładając się na miejscowe tradycje doprowadziły do wytworzenia specyficznego, regionalnego typu kultury wyraźnie widocznego w budownictwie, stroju, meblarstwie, ceramice. Dla grupy pyrzyckiej charakterystyczne jest wzornictwo o bogatej kolorystyce i ornamentyce z dominującym motywem tulipana. Po okresie rozkwitu (1. połowa XIX w. ), od lat 70. XIX wieku – wraz z rozwojem przemysłu – tradycyjna pyrzycka kultura ludowa zaczęła powoli zanikać. Jej ostatecznym kresem były lata po II wojnie światowej, kiedy mieszkańców tego terenu wysiedlono do Niemiec.