Odznaka żołnierska 10 PSK

Odznaka pamiątkowa 10 PSK ustanowiona została przez zebranie oficerskie 21 marca 1925 r. i zatwierdzona przez Ministerstwo Spraw Wojskowych 4 kwietnia 1927 r. (Dz. Rozk. MSWojsk. nr 11, poz. 118). Wykonywana była w dwóch wersjach: oficerskiej i żołnierskiej (dla szeregowych) wykonanej z białego metalu lub tombaku, bez emalii. Żołnierze szeregowi otrzymywali ją po roku służby w pułku. W myśl statutu wręczana była ona w uroczystym dniu święta pułkowego. Podobnie jak w przypadku odznaki oficerskiej w środku, obok dewizy, cyfr i inicjałów pułku, widniała data „1921” stanowiąca nawiązanie do daty utworzenia oddziału noszącego nazwę 10 pułk strzelców konnych, później zmieniono ją na datę „1918” stanowiącą nawiązanie do roku sformowania we Włoszech antenata pułku. Nowy regulamin odznaki zatwierdzony został w MSW 18 marca 1929 r. (Dz. Rozk. MSWojsk. nr 9, poz. 81), zgodnie z wytycznymi władz wojskowych z 21 kwietnia 1928 r. w sprawie ujednolicenia kwestii odznaka pamiątkowych formacji wojskowych (Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 10, poz. 123). Głównym wykonawcą odznaki był warszawski grawer Wiktor Gontarczyk.

Joanna Kluz