Łóżko

Łóżko, łoże, posłanie, legowisko –  jakkolwiek nazywane miejsce do spania jest jednym z najważniejszych elementów służących zaspokojeniu podstawowych potrzeb funkcjonalnych człowieka. W wyglądzie mebla uwagę przyciąga zazwyczaj forma zewnętrzna, materiał, technika wykonania, styl lub jego naśladownictwo. W przypadku sprzętów wykonywanych od połowy XIX w. cechy stylowe stają się niekiedy trudne do jednoznacznego sprecyzowania ze względu na eklektyczne zapożyczenia, mieszanie detali i form historyzujących. Prezentowany mebel można zaklasyfikować do epoki późnego biedermeieru z widocznymi inspiracjami stylu cesarstwa (empire). Świadczą o tym między innymi wzorowane na odlewach mosiężnych, snycersko opracowane w drewnie i złocone detale zdobnicze, jak listwy oraz bazy i kapitele kolumienek w szczytach łóżka. Rozwinięty na terenie Austrii i Niemiec styl zwany biedermeierem spopularyzował się na obszarze środkowo-wschodniej Europy. Charakteryzował się oszczędnością, praktycznością i wygodą. Duże przemiany społeczne i rozwój przemysłu sprzyjały wdrażaniu nowych rozwiązań technicznych. Wzrosła świadomość higieny i jej wpływu na zdrowie człowieka. Dla łóżek, a także kanap, foteli czy tapicerowanych krzeseł nie bez znaczenia pozostawał fakt wynalezienia i zastosowania od lat 20 XIX w. metalowych sprężyn, które zrewolucjonizowały nie tylko tapicerkę meblową, ale także pojęcie zdrowego snu. Wynalazek ten wpłynął znacząco na dalszy rozwój konstrukcji mebli służących do spania i siedzenia. 
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967