Patera

Znajdująca się w kolekcji sztuki zdobniczej Muzeum Narodowego w Lublinie patera, czyli naczynie stołowe mające formę talerza umieszczonego na nóżce lub podstawce, służące przeważnie do podawania ciast i owoców, złożona ze szklanej czary w srebrnej oprawie, jest jednym z przykładów wyrafinowanego warsztatu Karola Rotkiela, lubelskiego złotnika działającego na przełomie XVIII i XIX wieku. Niestety niewiele wiemy o życiu artysty. Karol Rotkiel urodził się w 1800 roku w Warszawie, jednak to we włoskich warsztatach złotniczych zdobywał swoje umiejętności. Po powrocie w 1832 roku do Polski osiadł w Lublinie, gdzie otworzył pracownię złotniczą, która mieściła się w jego kamienicy przy ulicy Krakowskie Przedmieście 21. W tym samym budynku funkcjonował również znany Hotel Angielski, prowadzony przez jego żonę Ewę. Wyroby Rotkiela noszą cechy klasycyzmu z elementami barokowymi, o czym świadczy na przykład stosowanie popularnej w XVI i XVII wielu techniki puklowania, czyli dekoracyjnego kształtowania powierzchni przedmiotu w celu uzyskania dowolnie rozmieszczonych półkolistych lub łezkowatych guzków układających się niekiedy w całe grona. Prezentowana srebrna patera z czarą ze szlifowanego, grawerowanego oraz barwionego szkła, umieszczona na wijącym się grzbiecie figury delfina, jest przykładem warsztatu twórcy, który poprzez jakość swoich wyrobów stał się jednym z najwybitniejszych złotników polskich działających w 1. połowie XIX stulecia. Nie dziwi zatem fakt, że obiekty pochodzące z jego lubelskiego warsztatu stanowią ciekawe uzupełnienie zarówno publicznych, jak i prywatnych kolekcji nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Tym samym pojawiające się srebrne patery, cukiernice, solniczki, mleczniki, tace czy dzbanki, które wyszły spod ręki mistrza, na aukcjach, zarówno w kraju, jak i za granicą, osiągają ceny od kilku do kilkunastu tysięcy euro.