Taniec nad morzem

Adolf Münzer urodził się w Pszczynie, edukację artystyczną rozpoczął w 1886 roku we wrocławskiej pracowni Georga Heintzego, kontynuował w Szkole Rzemiosł we Wrocławiu, a w latach 1890–1897 studiował w Królewsko-Bawarskiej Akademii Sztuki w Monachium w klasie Karla Rauppa, Ottona Seitza i Paula Höckera. Po okresie podróży studyjnych po Włoszech, Szwajcarii i krótkim pobycie w Paryżu, osiadł na kilka lat w Monachium, w 1908 roku przeniósł się do Düsseldorfu, wreszcie w 1938 roku osiadł w Holzhausen nieopodal Landsbergu nad rzeką Lech, gdzie zmarł w 1953 roku. Zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym. Jako grafik i rysownik tworzył narracyjne opowieści ilustrujące bajki. Zainteresowania Münzera skupiały się wokół pojmowanej symbolicznie figury ludzkiej. Tworzył przede wszystkim kompozycje dekoracyjne – od scen buduarowych w duchu rokoka po monumentalne idealistyczno-symboliczne kompozycje, służące wyposażeniu reprezentacyjnych przestrzeni publicznych (hotel Atlantic w Hamburgu, Teatr Dworski w Stuttgarcie, Pałac Stanów w Düsseldorfie, Dom Górnośląski w Gliwicach). Dzieła sztalugowe artysty przechowywane są w licznych zbiorach muzealnych.

Idylliczny obraz ze zbiorów szczecińskiego muzeum, przedstawiający skąpanych w blasku słońca, radośnie muzykujących i tańczących nad brzegiem morza satyrów i bachantki, stanowi najprawdopodobniej projekt dekoracji ściennej. Operowanie kolorem oraz śmiałość gestu malarskiego – szerokie prowadzenie pędzla oraz bogactwo efektów fakturowych, dowodzą umiejętności artysty, zdradzają także jego predylekcję do wielkoformatowych kompozycji obliczonych na ich oglądanie ze znacznej odległości.

Dariusz Kacprzak