Zapinka

Fibula z brązu, zwana również zapinką, została znaleziona na cmentarzysku w Borkowicach, pow. koszaliński. Razem z grzebieniem rogowym stanowiła element wyposażenia grobu szkieletowego. Stanowisko odkryto w 1892 roku podczas wydobywania piasku. Łącznie odsłonięto na nim siedem grobów szkieletowych. Niektóre z pochówków miały konstrukcję kamienną, nie wiadomo jednak, czy były to obstawy komór grobowych. Z powierzchni stanowiska zebrano również pojedyncze elementy wyposażenia (m.in. rzymski pucharek szklany). Część zabytków trafiła do Muzeum w Koszalinie inne do Muzeum Narodowego w Szczecinie. Fibulę łączyć z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na późny okres rzymski, tj. 2. połowę III wieku. Cmentarzyska grupy dębczyńskiej, przez niektórych badaczy wiązanej z wymienianymi przez rzymskiego historyka Tacyta z plemionami Lemovii i Rugiów, liczyły po blisko pięćdziesiąt grobów szkieletowych (inhumacyjnych), w których odkrywane są ozdoby stroju (m.in. zapinki) oraz naczynia. Nekropolię lokowano na ogół w pobliżu osady, z zabudową skupioną wokół kolistego placu.

Monika Witek