Wieniec laurowy

Wieniec laurowy (wawrzynowy) – symbol chwały, sławy, triumfu i zwycięstwa, także nagroda dla zwycięzcy w boju lub sportowej rywalizacji. Przyznawany był zwycięskim wodzom, artystom, poetom, uczonym, sportowcom. Z czasem wieniec laurowy stał się symbolem nie tylko zwycięstwa, ale też wybitnych osiągnięć we wszelkich dziedzinach życia. W średniowieczu kończący studia honorowani byli gałązkami owocującego wawrzynu szlachetnego. Wieńcem laurowym nagradzano wybitnych pisarzy (tzw. Laur Kapitolu – wyróżnienie przyznawane pisarzom przez cesarzy lub papieży)

W sztuce chrześcijańskiej wieńce laurowe, jako symbole triumfu i czystości, ozdabiały głowy świętych dziewic-męczennic, a także innych męczenników. W wieńcu laurowym umieszczano również monogram Chrystusa wskazując na jego zwycięstwo nad śmiercią lub rękę Boga, co symbolizowało jego nieśmiertelność.

Gałązki i wieńce laurowe w sztuce sepulkralnej są symbolem nieśmiertelności.

Jako symbol chwały wieniec laurowy pojawił się w starożytnej Grecji, ale to Rzymianie upowszechnili zwyczaj wieńczenia laurem cesarzy i zwycięskich wodzów oraz wybitne osobistości nauki i sztuki. Również wieńce zakładano osobom zmarłym ,ale w ten sposób zapewnić im opiekę bogów. Miał ochraniać zmarłego przed nieszczęściami w życiu pozagrobowym.

Omawiany wieniec ze zbiorów Muzeum-Zamek w Łańcucie, pochodzi z kolekcji Potockich, czas powstania XIX/XX w., wykonany na terenie historycznych Prus.

Wieniec, ma nr. inw. 71 MŁ srebrny, eliptyczny, służący do zawieszania, złożony z dwóch ulistnionych i owocujących gałązek wawrzynu, górą połączonych jednolitą linią, a dołem skrzyżowanych i związanych złoconą wstążką, ułożoną w ósemkę kokardę. Końce wstążki trójkątnie wcięte, a brzegi jej skromnie zdobione rytym motywem podwójnego i przerywanego prążka przypominającego ścieg krawiecki. Spoza wstążki widoczne skośnie ścięte końce gałązek. Liście lancetowate, sztywne, nieznacznie falujące wzdłuż brzegów, z delikatnie zaznaczoną siatką żyłek. Od strony frontowej, na końcówce wstążki / po stronie prawej /, występuje wybita w Wiedniu cecha, oznaczająca wyroby importowane, obowiązująca od r. 1866 – 1902.

Prusy. XIX/XX w., srebro wycinane, sztancowane częściowo odlewane i złocone, grawerowane, lutowane, 39x34.

Yulia Dushka