Szezlong

Wśród mebli, które nabyła do Łańcuta Izabela z Czartoryskich Lubomirska znajduje się mahoniowy szezlong ze szczeblowymi oparciami, ustawiony na podeście otoczonym ażurową balustradą (S.435 – 436MŁ). Zestaw obu mebli opisują dwa najstarsze zachowane inwentarze zamku łańcuckiego z pierwszych lat XIX w. Oba sprzęty znajdują się do dziś w apartamencie położonym w północno-wschodnim narożu zamku na parterze. W czasach Potockich w drugiej połowie XIX w. mieszkanie nazwano Apartamentem Tureckim. Najstarszy znany wystrój apartamentu zaaranżowano w 80 latach XVIII w. podczas modernizacji łańcuckiej rezydencji prowadzonej przez ostatnich Lubomirskich. Po śmierci Stanisława Lubomirskiego w 1783 r. i powrocie z podróży zagranicznej w 1791 r. Księżna Marszałkowa urządziła w nim swoiste „muzeum” pamiątek. Realizując ostatni etap modernizacji i rozbudowy zamku łańcuckiego Izabela Lubomirska pozostawała nie tylko pod wpływem antyku rzymskiego, ale także pod silnym wrażeniem podróży do Anglii w 1787 r. Dlatego wyposażenie apartamentu nawiązywało do klimatu angielskich klasycystycznych wnętrz z epoki. Były one inspirowane zarówno sztuką antyczną, jak i modą na szeroko pojętą kulturę orientu. Wzorowany na angielskim klasycyzmie szezlong w zestawieniu z podestem wyróżnia się wyraźnie orientalną manierą. Oba sprzęty stanowią konsekwentną całość. Uzupełniają one wykonaną w tym samym okresie większą kanapę o podobnych szczeblowych oparciach ozdobionych gwiazdkami z brązu złoconego oraz komplet mebli z umieszczonymi na oparciach graficznymi odbitkami czyli „sztychami” (S.440-444MŁ; S.2320-2321MŁ). Pokrycie tapicerskie szezlongu zostało wymienione na wełniane ze wzorem czerwono - czarnych pasów w drugiej połowie XIX w.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967