Taca (patera)

Tace używane są zazwyczaj do podawania potraw lub przenoszenia pustych naczyń. Niekiedy jednak ich bardziej ozdobne wersje wykorzystuje się do serwowania deserów i owoców. Pełnią wówczas funkcję patery, choć pozbawione są podstawy, która wynosi płaski talerz lub misę ponad powierzchnię stołu. Obie formy naczyń są niezastąpione podczas wystawnych przyjęć i rodzinnych spotkań. Wykonane z metali szlachetnych nie tylko stanowią dodatkową dekorację stołu, ale przy bezpośrednim kontakcie z żywnością nie szkodzą użytkownikom.

Posiadanie tego typu, bogato zdobionej i wykonanej z najlepszych kruszców, elementów zastawy świadczyło nie tylko o zamożności, ale również o wysmakowanym guście jej posiadacza. W 2. połowie XIX wieku nastąpił rozwój gospodarczy, który wpłynął między innymi na bogacenie się mieszczaństwa. Wzrósł popyt na produkty luksusowe, będące widomym znakiem statusu majątkowego. Ten trend zaobserwować można było i w Szczecinie, gdzie obok salonów z konfekcją damską i męską czy sklepów z produktami kolonialnymi, wzrosła także liczba salonów jubilerskich.

Srebrna, okrągła taca z roślinnym ornamentem wokół krawędzi, mogąca pełnić także funkcję patery, pochodzi z przedwojennego sklepu jubilerskiego Wilhelma Schellmanna (18..-1926), mieszczącego się w nieistniejącej dziś kamienicy przy Kohlmarkt 9 na Starym Mieście w Szczecinie. Był to tzw. Targ Węglowy usytuowany między obecną ulicą Mariacką i Farną, na którym dawniej handlowano węglem drzewnym. Jubiler wykonywał biżuterię ze złota, ale także ozdobne naczynia w srebrze. Prezentowany egzemplarz został podarowany muzeum przez potomków Schellmanna w 2006 roku.

Małgorzata Peszko