Patera na owoce

Gustav Fabricius (1880–1960), niemiecki inżynier budownictwa i późniejszy szczeciński radca budowlany inżynierię studiował na politechnikach w Berlinie i Gdańsku. Po ukończeniu studiów zdał rządowy egzamin na mistrza budowlanego i wkrótce wyjechał do niemieckiej Afryki Wschodniej, by założyć tam cementownię. W czasie I wojny światowej służył jako żołnierz wojsk inżynieryjnych. W 1916 roku rozpoczął w Szczecinie pracę, jako urzędnik planowania miejskiego a później szef żeglugi, handlu i przemysłu w służbie miejskiej. W 1923 został członkiem zarządu Stettiner Hafengesellschaft mbH i członkiem zarządu Flughafen Stettin GmbH. Zaprojektował hangar dla hydroplanów lądujących na jeziorze i lotnisko z płytą pokrytą trawą na terenie Dąbia – obiekt uznawany za jeden z najnowocześniejszych w mieście. Był członkiem zarządu Związku Niemieckich Portów Lotniczych. Został nagrodzony tytułem doktora honoris causa przez Technische Hochschule Danzig.

Według przedwojennych szczecińskich ksiąg adresowych dr Fabricius mieszkał przy Brombergerstrasse 6 (ul. Lelewela). Jak większość ludności niemieckiej Fabricuiusowie nie zostali po wojnie w Szczecinie. Choć nie są znane okoliczności ich wyjazdu, pozostawili w mieście część rzeczy osobistych. Co ciekawe do Muzeum Historii Szczecina trafiły dopiero w 1986 roku, po tym, jak odkryto je w metalowej skrzyni podczas kopania fundamentów na posesji przy ul. Filaretów 8-9 (Memellandstraße), w odległości około 100 m od domu Fabriciusów. Częścią znaleziska była również prezentowana srebrna patera z grawerowaną dedykacją, podarowana miejskiemu radcy budowlanemu z okazji 50. urodzin przez jego współpracowników ze szczecińskiego towarzystwa portowego.

Po II wojnie światowej dr Fabricius wraz z rodziną zamieszkał w Mülheim an der Ruhr, w Nadrenii Północnej-Westfalii.

Małgorzata Peszko